Misak-ı Millî’nin (Ahd-ı Millî Beyannamesi) ana hatları Erzurum ve Sivas Kongrelerinde belirlenmiştir. Son Osmanlı Meclisine seçilen adaylar, Aralık ve 1920 Ocak ayı başında ikişer üçer kişilik gruplar halinde Ankara’ya gelerek Mustafa Kemal Paşa ve Temsil Heyeti üyeleriyle görüşmüşlerdi. Böylelikle Misak-ı Millî’nin çerçevesi belirlenmiştir. Meclis-i Mebusan’da 28 Ocak 1920’de oy çokluğu ile kabul edilen ve 17 Şubat 1920’de halka açıklanan Misak-ı Millî kararları şöyledir:
Madde 1- İstanbul ve Çanakkale Boğazlarının güvenliğinin sağlanması şartı ile Boğazların dünya ulaşım ve ticaretine açılması için bizimle birlikte, ilgili devletlerin verecekleri kararlar geçerli olmalıdır.
Madde 2- Millî ve ekonomik gelişmemizi engelleyen siyasi, adli ve mali sınırlamalar (kapitülasyonlar) kaldırılmalıdır.
Madde 3- Arap topraklarının geleceği burada yaşayan halkın vereceği oylar ile belirlenmelidir.
Madde 4- Kars, Ardahan, Artvin, Batum (Elviye-i Selâse) ve Batı Trakya’nın hukuki durumunu belirlemek için halk oylamasını kabul ederiz.
Madde 5- Ülkemizdeki Hristiyan azınlıklara, komşu ülkelerdeki Müslümanlara tanınan haklardan fazlası verilemez.
Madde 6- Mondros Mütarekesi’nin imzalandığı sırada (30 Ekim 1918) Türk askerlerinin koruduğu sınırlar içindeki Türk vatanının bütünü hiçbir biçimde parçalanamaz.
Kaynak
- Cevdet Küçük, “Mîsâk-ı Millî”, Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi, Cilt:30, s.173-175.